Jamnik szorstkowłosy
Jamniki wywodzą się z Niemiec, gdzie hodowano je do polowań na lisy, króliki i borsuki, gdyż
niewielkie rozmiary tych psów pozwalały im ścigać zwierzynę nawet w podziemnych norach. Pierwsze
jamniki, jeszcze w średniowieczu, były standardowej wielkości. Pod koniec XIX wieku w hodowlach uzyskano
mniejsze odmiany, które obecnie są najpopularniejsze. Generalnie wyróżnia się trzy odmiany tej rasy ze
względu na wielkość: standardową (max 9 kg), miniaturową (do 5 kg) i króliczą (poniżej 5 kg) oraz
trzy ze względu na rodzaj włosa: krótkowłosą, długowłosą i szorstkowłosą. Daje to w sumie
dziewięć zupełnie różnych odmian, które na wystawach rozpatrywane i oceniane są oddzielnie.
Jamnik szorstkowłosy jest najmłodszą odmianą jamnika, został wyhodowany na początku XX wieku poprzez
krzyżowanie jamników krótkowłosych z terierami oraz, być może, ze sznaucerami.
Jamnik szorstkowłosy standardowy to niski pies o wydłużonym tułowiu, krótkich
nogach i zwartej, muskularnej sylwetce. Jego wysokość w kłębie to 25-26 cm, waga maksimum 9 kg
(ale najwyżej oceniane osobniki ważą 6,5-7 kg). Prawidłowy obwód klatki piersiowej powinien przekraczać
35 cm. Głowa tego jamnika jest wydłużona, zwężająca się w kierunku nosa, ale nie spiczasta.
Czaszka dość płaska, grzbiet nosa wysklepiony, stop lekko zaznaczony. Kufa długa, mocna, pysk rozwiera się
głęboko, aż do wysokości oczu. Fafle przylegające, zgryz nożycowy lub cęgowy. Uszy osadzone wysoko na
głowie, ruchliwe, przednią krawędzią przylegające do głowy. Szyja dość długa, mocna, bez luźnej skóry.
Klatka piersiowa owalna, mostek wysunięty do przodu. Kłąb wyraźny, grzbiet prosty lub lekko opadający,
muskularny i silny. Brzuch lekko podkasany. Lędźwie długie i silne, zad szeroki i lekko
opadający. Ogon osadzony umiarkowanie wysoko, noszony na linii grzbietu. Kończyny krótkie, silne, o mocnym
kośćcu i zwartych łapach.
Całe ciało pokryte szorstkim, twardym włosem z podszerstkiem. Na kufie dłuższa broda, krzaczaste brwi.
Na uszach włos krótszy niż na całym ciele, niemal gładki.
Najczęstsze umaszczenie od jasno do ciemnodziczego z podpalaniem, ale dopuszczalna jest tez maść
czarna lub brązowa z podpalaniem.
Jamnik szorstkowłosy (zarówno standardowy, jak i miniaturowy oraz króliczy)
to najbardziej ruchliwa i żywotna odmiana jamnika. Uważany jest też za najbardziej upartego.
Jest wielkim indywidualistą, natura obdarzyła go dużym poczuciem godności i niezależności,
a także pewnością siebie i odwagą. Jego charakterem rządzi instynkt myśliwski, bardzo mocny
u odmiany szorstkowłosej. Jest to pies nadzwyczaj ciekawski, wszędobylski, wesoły i chętny do
zabawy. Bardzo przywiązuje się do opiekuna, źle znosi zmianę właściciela. Potrafi być zazdrosny
o swojego pana. Bywa niestety hałaśliwy, może też przekopać ogródek. Na spacerach będzie zaciekle
gonił koty i gołębie. Dla ludzi jest zazwyczaj łagodny, ale w stosunku do obcych bywa nieufny.
Jamnik szorstkowłosy standardowy to pies typowo myśliwski - jest doskonałym norowcem. Poluje na lisy,
borsuki i małe drapieżniki. Ma doskonały węch, może służyć też jako pies płoszący i aportujący.
Odznacza się wielką odwagą, potrafi zaatakować nawet dzika. Wiele jamników szorstkowłosych trafia też do
mieszkań i domów ludzi nie mających nic wspólnego z myślistwem. Jest wesołym i wdzięcznym
domowym pupilem, ale potrzebuje dużo ruchu oraz cierpliwego, ale nie pobłażającego mu opiekuna.
Powinien być prowadzony konsekwentnie i stanowczo. Jamnik ten nie nadaje się na maskotkę - towarzysza
zabaw dla małych dzieci.