Gwara myśliwska

AKTEON - mitologiczny myśliwy zamieniony przez Artemidę w jelenia.

ALBINOS - osobnik posiadający cechy albinizmu (bielactwo).

AMBONA - stanowisko strzeleckie nad ziemią, zbudowane na słupach, czasem na drzewie.

ANONS - zawiadomienie myśliwego przez psa o odnalezieniu dochodzonej zwierzyny.

ANONSER - pies myśliwski ułożony do anonsowania.

ANTABKA (BĄCZEK) - metalowy uchwyt umieszczony pod lufą i pod łożem do mocowania paska.

ANTENAIRE - nazwa sokoła schwytanego w okresie od stycznia do marca.

APEL - karność, posłuszeństwo psa myśliwskiego.

APORT - przynoszenie na rozkaz przez psa ubitej zwierzyny drobnej i oddawanie jej do rąk myśliwego.

APORTER - pies myśliwski ułożony do aportowania zwierzyny.

ARTEMIDA - grecka bogini łowów.

ATAK - szybki ruch psa myśliwskiego w kierunku zwierzyny lub odwrotnie, zwierzyny w kierunku psa lub myśliwego.

AWANTAŻ - odchylenie kolby w prawo lub w lewo w stosunku do osi lufy.

---

BABRZYSKO - miejsce kąpieli dzików i jeleni.

BADYLARZ - byk łosia lub daniela, o porożu w formie odnóg a nie łopat (zobacz: łopatacz).

BADYLE - kończyny jelenia, daniela i łosia.

BAŁAMUT - pies gończy gubiący trop, biegający po starym tropie.

BARŁÓG - legowisko dzików, niedźwiedzi.

BASIOR - dorosły samiec wilka.

BASISTA - jeleń byk wyróżniający się grubym głosem na rykowisku.

BEKOWISKO - okres, miejsce godów u danieli.

BIAŁA STOPA - teren polowania całkowicie pokryty śniegiem.

BIEGI - nogi dzika.

BIELENIE - zdejmowanie skóry z upolowanego zwierzęcia.

BLASKI - oczy zająca (trzeszcze).

BOKOBRODY - kępki dłuższych włosów czuciowych, wyrastające na policzkach rysia, żbika, też u starych dzików.

BRENEKA - potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej.

BROK - nazwa określająca drobny śrut.

BRÓDKA - krótkie piórka u nasady ogona słonki, element ozdobny kapelusza myśliwskiego.

BUKOWISKO - okres godowy u łosi.

BULGOT - głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków.

BURKNIĘCIE - odgłos podrywającego się z ziemi do lotu jarząbka.

BYK - nazwa samca jelenia, daniela, łosia lub żubra.

---

CAP - samiec kozicy.

CEWKI - kończyny sarny.

CHAŁUPA - legowisko zająca w śniegu.

CHARKOT - głos wydawany przez wilka goniącego zwierzynę oraz głos postrzelonego dzika lub wilka.

CHŁYST - młody samiec jelenia, odganiany przez byka do chmary łań.

CHMARA - stado jeleni, danieli, łosi i żubrów.

CHRAPY - nozdrza jelenia, łosia, daniela, muflona, sarny i kozicy.

CHWOST - ogon muflona lub pęk długich włosów na końcu ogona dzika.

CHYB - długa i gęsta szczecina na karku u dzika.

CIEKI - nogi kuraków. np u kuropatwy.

CIELĘ - młody żubr, łoś, jeleń i daniel (w pierwszym roku życia).

CIOŁEK - roczny samiec żubra, łosia, jelenia lub daniela.

COMBER - część lędzwiowa tuszy zająca i innych zwierząt łownych.

CUCH - węch psa myśliwskiego.

CZARNA STOPA - teren bez pokrywy śniegu.

---

DANIELARZ - myśliwy zamiłowany w polowaniach na daniele.

DARNIAK - rogacz o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy.

DRYLING - trójlufowa broń myśliwska o różnym układzie luf.

DUBLET - ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi, bezpośrednimi strzałami przez jednego myśliwego.

DWUDZIESTKA - myśliwska broń śrutowa kaliber 20.

DWUNASTKA - myśliwska broń śrutowa kaliber 12.

---

EKSPRES - łamana, kulowa, dwulufowa broń myśliwska.

---

FAJKI - kły wyrastające z górnej szczęki dzika.

FARBA - krew zwierzyny grubej za wyjątkiem niedźwiedzia, który ma juchę.

FLADRY - sznury z zamocowanymi kawałkami czerwonego płótna używane do polowań na wilki.

---

GACH - dorosły samiec zająca.

GAMRAT - odyniec w okresie huczki.

GAWRA - zimowe legowisko niedźwiedzia.

GLĘDZENIE - głos wydawany przez łanię.

GOMÓŁA - samiec jelenia okresowo nie posiadający poroża po jego zrzuceniu.

GRANDLE - szczątkowe kły w górnej szczęce u jeleniowatych.

GRZĘZY - wymiona samic zwierzyny płowej.

GRZYBEK - kula z broni gwintowanej po rozgrzybkowaniu.

GUZIKI - forma zwykle pierwsze poroże kozła.

GWIZD - ryj dzika.

---

HAKI - poroże kozicy.

HUCZKA - okres godowy u dzików.

---

IGŁY, SZPILKI - rogowe igiełki wyrastające leśnym kurakom po bokach palców, zanikające po tokach.

IGRZYSKO - toki głuszców, miejsce toków głuszców.

ISKARZ - staropolska nazwa tropiciela.

---

JAGNIĘ - młody muflon.

JAMKI - chodniki wydrążone przez cietrzewie w głębokim śniegu.

JASŁA - drabina, za którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej.

JAZGOT - ujadanie wilków lub psów.

JAŹWIEC - borsuk.

JELENIARZ - myśliwy zamiłowany w polowaniu na jelenie.

JUCHA - krew niedzwiedzia.

---

KANTAK - pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego.

KĘSY - zęby u drapieżników.

KIŚĆ - zakończenie ogona żubra i pęka białych włosów na końcu ogona borsuka.

KITA - ogon lisa.

KLAPAK - nielotna młoda lub nielotna dojrzała kaczka w okresie zmiany upierzenia.

KLAPANIE - pierwsza z czterech części pieśni tokowej głuszca.

KLĘPA - samica łosia, łosza.

KNIEJÓWKA - broń myśliwska o dwóch lufach - kulowej i śrutowejm oraz zwykle drewniana trąbka myśliwska.

KOBYLARZ - bardzo duży wilk.

KOMORA - klatka piersiowa u zwierzyny.

KOPNO - legowisko zająca w śniegu.

KORKOWANIE - trzecia z czterech części pieśni tokowej głuszca.

KORONA - zwieńczenie poroża jelenia w formie minimum trzech odnóg.

KOT - zając, ryś, żbik.

KOTLINA - zagłębienie wygrzebane w ziemi, legowisko zająca.

KOZA - samica sarny.

KOZIOŁ - samiec sarny.

KRACZAJKA - przenośna podpórka do broni (inna nazwa: pastorał).

KRYKUCHA - dzika kaczka wyhodowana w niewoli, wykorzystywana do wabienia kaczorów w okresie godów.

KUCHARKA - pierwsza kaczka przybywająca na zloty.

KULKA - haczyk służący do patroszenia ptactwa.

KULKOWANIE - patroszenie tuszki ptaka za pomocą kulki.

KWIAT - ogon zwierzyny płowej i borsuka oraz biała kiść na końcu ogona lisa.

KWIATEK - zwany też bukietem to ogon sarny.

---

LAMPY - oczy wilka.

LATARNIA - łeb wilka.

LEGAWIEC - wyżeł.

LICÓWKA - łania przewodniczka.

LINIA - szereg myśliwych na polowaniu zbiorowym.

LINIJKA - pojazd konny, służący do podwożenia myśliwych w trakcie polowania.

LIRA - ogon cietrzewia.

LISZKA - samica lisa.

LIŚCIARKA - zebrane i zasuszone pędy drzew i krzewów, wykładane w zimie jako karma.

LIZAWKA - urządzenie łowieckie instalowane w terenie, służące do wykładania soli dla zwierzyny.

LOFTKI - gruby śrut o średnicy powyżej 4,5 mm używany dawniej do polowania na wilki, a aktualnie zabroniony.

LOTY - skrzydła ptaków.

LOCHA - samica dzika.

LUSTRO - jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona, talerz ale też biała plama na barkach niektórych ptaków.

---

ŁAŁOK - luźna, obwisła skóra podgardla żubra.

ŁANIA - samica jelenia i daniela.

ŁAŃKA - młoda łania, nie prowadząca cielaka.

ŁOPATY - forma poroża łosia i daniela w postaci szerokich, spłaszczonych powierzchni zwieńczonych licznymi sękami.

ŁOPATACZ - samiec łosia i daniela , o porożu w formie łopat (zobacz: badylarz).

ŁOSZA - samica łosia, klępa.

ŁOSZAK - młody łoś.

ŁOWIEC - stara nazwa myśliwego.

ŁYŻKA - ucho zwierzyny płowej.

---

MAIŻ - młody orzeł, jastrząb lub sokół którego zaczęto wprawiać do polowania.

MARCZAK - młody zając urodzony w marcu.

MEDALION - trofeum w formie spreparowanej głowy z szyją zwierzęcia.

MIĘSIARZ - nieetyczny myśliwy, kierujący się głównie chęcią pozyskania tuszy.

MIKOT - wabik używany do wabienia kozłów.

MIOT - kolejne z pędzeń na polowaniu zbiorowym.

MNICH - samiec nie posiadający poroża.

MYKITA - lis.

MYŁKUS - samiec zwierzyny płowej o zniekształconym, zdeformowanym porożu.

---

NADOCZNIAK - druga od czaszki odnoga w porożu jelenia.

NAGANKA - naganiacze uczestniczący w polowaniu, płoszący zwierzynę w kierunku myśliwych.

NAROGI - jadalne narządy wewnętrzne u zwierzyny grubej.

NA KULAWY SZTYCH - na ukos z przodu.

NA SZTYCH - na wprost z przodu, przodem.

NIEDOLISEK - młody lis.

---

OCZNIAK - pierwsza od czaszki odnoga w porożu jelenia, daniela.

ODYNIEC - samiec dzika powyżej 3 roku życia.

OMYK - ogon zająca.

OPIERAK - trzecia od czaszki odnoga w porożu jelenia.

ORGANISTA - młody byk, pierwszy rozpoczynający rykowisko.

---

PAŚNIK - drewniana konstrukcja służąca do dokarmiania zwierzyny, szczególnie w okresie zimowym.

PARKOTY - okres godowy u zajęcy.

PAROSTKI - poroże rogacza.

PERŁY - charakterystyczne wyrostki kostne na porożu u jeleniowatych.

PERUKARZ - kozioł lub jeleń o zdeformowanym porożu w formie narośli pokrytej scypułem.

PĘDZEL - kiść dłuższych włosów u nasady penisa jelenia, muflona, dzika.

PIASTUN - młody niedźwiedź, pozostający z matką do następnego roku.

PIELESZ - gniazdo ptaka drapieżnego.

PIES - samiec lisa, borsuka, jenota.

PŁOWA ZWIERZYNA - sarny, daniele, jelenie i łosie.

PODRYW - sposób polowania, polegający na strzelaniu do ptactwa wypłaszanego przez samego strzelca.

POKOT - ogół upolowanej zwierzyny, ułożony na zakończenie polowania z zachowaniem myśliwskiej hierarchii gatunków.

POLANO - ogon wilka.

POLE - określenie wieku psa myśliwskiego - rok pracy psa; teren, na którym się poluje oraz fragment w przewodzie lufy gwintowanej (pola i bruzdy).

PONOWA - świeży śnieg.

POSOKA - farba, krew zwierzyny grubej.

POSYP - paśnik dla kuropatw i bażantów formie daszku.

PRZELATEK - dzik w drugim roku życia.

PUDLARZ - myśliwy, który podczas polowania grupowego oddał najwięcej chybionych strzałów.

---

RAPCIE - racice dzika.

ROGACZ - samiec sarny.

ROSOCHY - poroże łosia w formie łopat.

ROZŁOGA - rozstaw poroża zwierzyny płowej.

RÓŻE - pierścienie kostne u nasady poroża zwierzyny płowej.

RUDEL - stadko, stado saren.

RYKOWISKO - okres, miejsce godów jeleni.

---

SADYBA - koliba, kwatera myśliwska.

SAMURA - stara samica dzika żyjąca samotnie.

SCYPUŁ - owłosiony, ukrwiony naskórek pokrywający formujące się poroże.

SELEKT - zwierzę kwalifikujące do odstrzału selekcyjnego, np. z powodu słabych cech dziedzicznych.

SĘKI - rogowe palczaste odrosty na łopatach daniela.

SIADŁO - drzewo, na którym zasiadł na noc głuszec.

SIUTA - samica sarny.

SKOKI - nogi zająca.

SŁUCHY - uszy zająca.

STRZELBA - śrutowa broń myśliwska.

STRZYŻE - włosy u nasady nosa zająca.

SUKNIA - sierść zwierzyny płowej.

SZABLE - kły dzika wyrastające z dolnej żuchwy.

SZARAK - zając.

SZCZWACZ - osoba układająca charty i ogary.

SZCZWAĆ - polować z chartami.

SZESNASTKA - myśliwska broń śrutowa kaliber 16.

SZLIFOWANIE - czwarta ostatnia część pieśni godowej głuszca, ptak wówczas głuchnie.

SZPICAK - młody samiec zwierzyny płowej o porożu w formie prostych tyk bez odnóg.

SZYDLARZ - samiec u jeleniowatych o porożu bez odnóg.

SZTUCER - myśliwska broń kulowa z pojedynczą gwintowaną lufą.

---

ŚCINKA - fragmenty sierści, odcięte od tuszy przez pocisk.

ŚLEPIA - oczy drapieżników.

ŚLIMY - rogi muflona.

ŚWIECE - oczy żubra, zwierzyny płowej, kozicy, muflona i dzika.

---

TABAKIERA - zakończenie gwizdu, nos u dzika.

TROKI - rodzaj wielorzemykowych pęt służących do noszenia upolowanego ptactwa.

TRZESZCZE - oczy zająca.

TURZYCA - sierść zająca i królika.

TUSZA - ciało upolowanej zwierzyny grubej.

TUSZKA - ciało upolowanej zwierzyny drobnej.

---

UBIĆ - trafić, upolować.

UNOSIĆ - przyzwyczaić ptaka łowczego do przebywania na ręce sokolnika.

---

VARMINT - rodzaj sztucera z nieco cięższą, masywniejszą lufą, bez muszki i szczerbinki.

---

WACHLARZ - ogon koguta głuszca.

WADERA - samica wilka.

WIATR - węch u psa myśliwskiego.

WIATR DOLNY - charakterystyczny sposób pracy psa myśliwskiego, z głową przy ziemi.

WIATR GÓRNY - sposób pracy psa myśliwskiego, z głową uniesioną.

WARCHLAK - młody dziczek w pierwszym roku życia.

WATAHA - stado dzików.

WIENIEC - poroże jelenia.

WIETRZNIK - nos psa i zwierząt drapieżnych.

WNYK - pętla do łapania zwierzyny, zastawiana przez kłusownika.

WYCINEK - samiec dzika w 3 roku życia.

WYKOT - narodziny młodych u królika, zająca, sarny, kozicy i muflona.

WYPRZEDZENIE - zakład jaki daje się celując i strzelając do poruszającego się zwierzęcia.

---

ZABAWCA - pies gończy, który nie mogąc odnaleźć tropu, głosi w jednym miejscu.

ZESTRZAŁ - miejsce, w którym stało zwierzę w chwili przyjęcia kuli.

ZIERNIKI - oczy ptaków.

ZŁOM - gałązka z drzewa iglastego wsadzana do pyska zwierząt ułożonych w pokocie; najwyższe odznaczenie łowieckie.

---

ŻMUREK - lis o jasnokasztanowym kolorze futra.

---