Gończy polski
Gończy polski jest rodzimą rasą polską, występującą głównie na terenie Polski południowej
(Bieszczady, Beskidy Zachodnie, Pieniny, Podhale) i na Mazowszu.
Na początku drugiej połowy XX wieku usystematyzowaną hodowlą psów gończych zajmowali się przede wszystkim
płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz. Pierwszy hodował psy większe i cięższe, drugi lżejsze o umaszczeniu
czarnym podpalanym w przeciwieństwie do czaprakowatych psów płk Kartawika. W latach 60. obydwa typy zostały
wpisane do księgi wstępnej jako Ogar Polski (ang. Polish Hound). Okazało się że krzyżowanie nie odnosi pożądanych
efektów, wzorzec przystosowany do psów płk Kartawika został zarejestrowany przez FCI co spowodowało że psy płk
Pawłusiewicza nie były uznawane za Ogara Polskiego.
W 1983 roku Związek Kynologiczny w Polsce zdecydował się otworzyć księgę wstępną dla psów w typie ogara
Pawłusiewicza co było spowodowane niesłabnącą popularnością tych psów ze względu na doskonałe walory użytkowe.
Nadano im nazwę Gończy Polski (ang. Polish Scenthound) i podjęto starania aby jej wzorzec został zatwierdzony i
oficjalnie zarejestrowany przez FCI jako piąta polska rasa. W listopadzie 2006 roku staranie te zostały zakończone
sukcesem. Rejestracja rasy przebiegła podczas Międzynarodowej Wystawy Psów w Poznaniu. Gończy Polski jest piątą
polską rasą uznawaną przez FCI i zarejestrowaną w grupie psów gończych pod numerem 354 jako Polish Hunting Dog.
Pies średniego wzrostu, o lekkiej, zwartej i sprężystej budowie, o sylwetce prostokątnej.
Szata i umaszczenie:
włos krótki, na głowie i uszach jedwabisty, na tułowiu twardy, sztywny i przylegający. Podszerstek gęsty (słabszy latem, obfitszy zimą). Umaszczenie czarne z wyraźnie odgraniczonym podpalaniem czerwono-brązowym, czekoladowe podpalane oraz rude w różnych odcieniach. Podpalanie nad oczami, na pysku, podgardlu, piersi, wewnętrznej i tylnej stronie ud, w okolicy odbytu, na palcach, na dolnej stronie ogona do 1/3 lub 1/2 jego długości. Małe białe znaczenia na palcach i piersi nie stanowią wady.
Czarne z podpalaniem czerwono-brązowym - często występujące. Czekoladowe z podpalaniem jaśniejszym - rzadko występujące.
Rude w różnych odcieniach - bardzo rzadko występujące.
Głowa: szlachetna i proporcjonalna do całości. Długość mózgoczaszki taka sama co kufa, lekko wypukła. Nie wyrazisty ale wyczuwalny guz potyliczny. Stop słabo zaznaczony. Nos czarny, nozdrza rozwarte. Wargi mięsiste, dobrze pokrywające uzębienie, z niewielką fałda w kącikach szpary pyska. Uzębienie mocne, równe, białe, zgryz nożycowy, komplet zębów pożądany. Oczy średniej wielkości, wyraźnie skośne, ale nie ukazujące białek, powieki nieobwisłe. Uszy zwisające, lekkie, trójkątne, średniej wielkości i osadzone na wysokości zewnętrznego kąta oka, u nasady szerokie, przednim brzegiem przylegające do policzków, u dołu zaokrąglone, pokryte gładką i jedwabistą sierścią.
Szyja: muskularna, dość gruba, średniej długości, umiarkowanie wzniesiona, w przekroju owalna. Skóra na szyi luźna, ale nie tworząca podgardla.
Tułów: prosty i dobrze umięśniony grzbiet. Kłąb zaznaczony. Szerokie i dobrze umięśnione lędźwie. Zad nie przebudowany i nie ścięty. Klatka piersiowa głęboka i sięgająca do łokcia, przedpiersie miernie zaznaczone, żebra daleko zachodzące. Brzuch łagodnie podkasany.
Ogon: średniej grubości sięgający do stawu skokowego, dobrze okryty włosem, ze śladem szczotki. W spokoju opuszczony i wygięty szablasto, w napięciu wznoszony nieco powyżej linii grzbietu,niekopiowany.
Kończyny: kończyny przednie - oglądane z przodu proste, odległość od łokcia do podłoża równa się połowie wysokości w kłębie. Długa i skośnie ustawiona łopatka, do której ramiona ustawione są pod kątem lekko rozwartym. Łokcie skierowane do tyłu, ale nie odstające, ani nie wciśnięte. Przedramię proste, suche o przekroju kości owalnym. Śródręcze suche, sprężyste, lekko wychylone do przodu. Łapy lekko owalne i zwarte. Palce wypukłe i lekko wysklepione, pazury ciemne, opuszki o grubej skórze. Kończyny tylne - oglądane z tyłu proste, uda szerokie i muskularne, stawy skokowe nisko osadzone. Łapy jak w kończynach przednich. Wilcze pazury należy usuwać u szczeniąt.
Wymiary: wysokość w kłębie: psy 55-59 cm, suki 50-55 cm
Waga: wzorzec nie określa - około 22-26 kg
Nie sprawia specjalnych kłopotów wychowawczych i wyjątkowo chętnie się uczy. Jako pies myśliwski jest nieco niezależny i dlatego od szczenięcia (zwłaszcza samiec), musi wiedzieć kto jest najważniejszy w domowej hierarchii. Jak każdy pies nieodpowiednio prowadzony (brak konsekwencji w postępowaniu właściciela, brak odpowiedniej dawki ruchu i zajęcia, brak kontaktu z innymi psami i ludźmi) może niezbyt chętnie tolerować bliskość osobników z obcego stada (może być agresywny) i dlatego już od szczenięcia trzeba go przyzwyczajać do spotkań z innymi psami. Psy tej rasy dożywają średnio 12-15 lat